De zogenoemde wettelijke verdeling geldt als de overledene geen testament had en op het moment van overlijden getrouwd was (of geregistreerd partners) en 1 of meer kinderen had. Het gaat om kinderen die eigen kinderen waren door geboorte of erkenning of geadopteerde kinderen. Pleegkinderen en stiefkinderen zijn alleen erfgenaam als dit is opgenomen in een testament.
Bij de wettelijke verdeling zijn de echtgenoot van de overledene en de kinderen voor gelijke delen erfgenaam. Maar de hele erfenis (bezittingen en schulden) gaat direct naar de echtgenoot van de overledene. De kinderen hebben wel recht op een deel van de erfenis – hun wettelijk erfdeel – maar zij krijgen dit nog niet. Hun erfdeel wordt omgerekend in geld. Zij krijgen dit geld pas als de langstlevende ouder overlijdt. De vorderingen van de kinderen worden ook opeisbaar wanneer de langstlevende failliet wordt verklaard of wanneer de wettelijke schuldsanering van toepassing wordt verklaard.
Door de wettelijke verdeling heeft de langstlevende ouder een schuld aan de kinderen. Voor de kinderen is dit een vordering op de langstlevende ouder. De waarde van deze schuld en vordering moet worden berekend.
Dat betekent dat de langstlevende echtgenoot vrij kan beschikken over het vermogen van de erflater. Deze wijze van vererving van de nalatenschap wordt de wettelijke verdeling genoemd en dient ter bescherming van de langstlevende echtgenoot. In een testament kan de wettelijke verdeling worden uitgesloten en/of kunnen bepaalde aanpassingen gedaan worden aan de wettelijke verdeling. Zo kan in een testament worden bepaald dat niet alleen bij overlijden van de langstlevende partner de vorderingen opeisbaar worden, maar bijvoorbeeld ook bij hertrouwen.
Hoewel er sprake is van een niet opeisbare vordering van de kinderen, is het wel verstandig om de hoogte van de erfdelen vast te stellen. Zo kan, als de vordering opeisbaar wordt – bijvoorbeeld omdat de langstlevende echtgenoot overleden is, eenvoudig worden nagegaan wat aan de kinderen moet worden betaald. De vorderingen van de kinderen vormen bij het overlijden van de langstlevende een schuld in die nalatenschap. Bij het overlijden van de langstlevende is het met terugwerkende kracht vaak lastig vast te stellen hoe hoog de vorderingen van de kinderen waren. Zeker als het eerste overlijden al jaren geleden is.
Indien u hier vragen over heeft, neem dan gerust contact met ons op om uw situatie met ons te bespreken. Wij staan voor u klaar en helpen u graag.