Annemarie belt mij vanuit Singapore. Zij is hier 8 jaar geleden naartoe verhuisd vanwege het werk van haar (ook Nederlandse) man. Ze zijn expats. Annemarie heeft 2 kinderen; een zoon van 9 en een dochter van 11 jaar. Ze is al een tijdje niet gelukkig en wil scheiden.
Internationaal recht
Annemarie vraagt of dit bij een rechtbank in Nederland kan. Ook vraagt zij welk recht op haar echtscheiding van toepassing is; het Nederlandse of het Singaporese? Deze vragen zijn niet gemakkelijk. Want voor elk onderwerp binnen de echtscheiding (het huwelijksvermogensrecht, de kinderalimentatie, de partneralimentatie) moet worden gekeken welk recht moet worden toegepast. In dit soort internationale echtscheidingen is het goed om de plaatjes eens uit te tekenen en naast elkaar te leggen. Wat wil Annemarie precies in deze echtscheiding met haar man afspreken? Wat is voor haar het belangrijkst?
Wat is voor mij het belangrijkst?
Annemarie geeft aan dat zij graag weer naar Nederland wil. Nu ze gaat scheiden heeft ze in Singapore eigenlijk niets meer te zoeken. Ze vindt het ook belangrijk dat de kinderen met haar mee gaan. Ze verwacht dat haar man zich hierbij niet zomaar zal neerleggen. Ook heeft Annemarie al 8 jaar niet meer gewerkt. Zij denkt in Nederland niet meteen aan de slag te kunnen. Ze vindt het dan ook belangrijk dat er goede afspraken geworden gemaakt over de partneralimentatie.
Nu Annemarie weet wat voor haar belangrijk is, kan naar Singaporees recht worden uitgezocht wat een rechter zou oordelen als dit recht op de verschillende onderwerpen wordt toegepast en ook naar het Nederlandse recht. Annemarie geeft aan dat zij graag zou willen dat een Nederlandse rechter over deze zaak oordeelt. Zij heeft geen goede verhalen gehoord over de rechters in Singapore. Zij heeft verder bij een advocaat in Singapore navraag gedaan hoe een rechter daar zou oordelen over haar kinderen. Waarschijnlijk zou zij deze procedure daar niet winnen.
Annemarie besluit om het verzoek tot echtscheiding in te dienen bij de rechter in Nederland. In dit verzoek vraag ik namens haar ook het toevertrouwen van de kinderen, ook als zij naar Nederland verhuist, en kinder- en partneralimentatie. Annemarie had niet heel lang tijd om hierover na te denken. Immers, zowel de rechter in Nederland als in Singapore kan bevoegd zijn. Dan geldt meestal: de rechter waar de echtscheiding als eerste wordt aangevraagd, is bevoegd om de zaak te behandelen.
Overleg
Ondertussen worden de onderhandelingen gestart met de door haar man ingeschakelde (Nederlandse) advocaat. Haar man geeft uiteindelijk toestemming om met de kinderen naar Nederland te verhuizen, maar dan over een jaar, zodat hij nog een jaar lang met hen in Singapore kan doorbrengen. Ze spreken een goed bedrag aan kinderalimentatie af, een goede contactregeling voor de kinderen, en Annemarie krijgt partneralimentatie voor de periode van 3 jaar. Precies goed voor haar om de periode te doorbruggen die zij denkt nodig te hebben om haar carrière vorm te geven. De zaak kon dan, zonder de rechter hiervoor in te schakelen, in goed onderling overleg worden opgelost. Eind goed al goed.