Waarschijnlijk heeft iedereen deze uitspraak wel eens gehoord. Een kind, waarvan de ouders gaan scheiden of al gescheiden zijn, geeft aan dat hij zelf mag beslissen of hij bij zijn vader of moeder gaat wonen. Dit is echter één van de grootste misvattingen in het familierecht! Een kind heeft namelijk vanaf zijn 12e verjaardag wel inspraak in de beslissing waar hij gaat wonen, maar heeft daarin geen doorslaggevende stem. Wij leggen het hieronder aan je uit.
Gezag
Allereerst is het belangrijk om te weten dat een minderjarig kind onder gezag of voogdij staat. Pas vanaf de 18e verjaardag mag het kind zelf alle beslissingen nemen (bijvoorbeeld waar hij of zij gaat wonen). Tijdens de minderjarigheid neemt degene die het gezag heeft over een minderjarige de beslissingen die betrekking hebben op de minderjarige. Zo beslissen zij waar het kind woont, naar welke school het kind gaat, etc. Helaas komt het regelmatig voor dat er na een scheiding tussen ouders een geschil ontstaat in de uitoefening van het gezag, bijvoorbeeld over waar het kind gaat wonen. Indien ouders daar in onderling overleg niet uit komen, kunnen zij de rechter vragen een knoop door te hakken.
Procedure bij de rechter
Zodra de rechter een knoop moet doorhakken over een gezagskwestie tussen ouders, moet hij, voordat hij een beslissing neemt op het verzoek, de minderjarige kinderen vanaf 12 jaar in de gelegenheid stellen om hun mening kenbaar te maken. Ook kán de rechter minderjarigen die de leeftijd van 12 jaar nog niet hebben bereikt in de gelegenheid stellen om hun mening kenbaar te maken, maar hiertoe is hij niet verplicht. De kinderen die worden opgeroepen voor een zogenoemd kindgesprek ontvangen een brief van de rechtbank met de vraag of zij ofwel via een antwoord op de brief of via een kindgesprek hun mening kenbaar willen maken.
Vermoedelijk is dit dan ook de reden dat het misverstand is ontstaan dat kinderen van 12 jaar of ouder zelf mogen beslissen waar zij gaan wonen. Het is echter niet zo dat de mening van het kind in een kindgesprek of via een brief doorslaggevend is. De rechter houdt bij het nemen van de beslissing rekening met de mening van het kind, maar zal ook met de ouders in gesprek gaan en neemt vervolgens zélf een beslissing. De rechter neemt daarbij “een zodanige beslissing als haar in het belang van het kind wenselijk voorkomt”. Dat betekent dus dat, indien een kind aangeeft liever bij papa te willen wonen omdat hij daar zijn huiswerk niet hoeft te maken, de kans groot is dat de rechter hier minder gewicht aan toe zal kennen.
Kortom: het is dus onjuist dat een kind vanaf zijn 12e verjaardag zelf mag beslissen waar hij of zij gaat wonen. Een kind mag wel zijn of haar mening kenbaar maken en de rechter neemt dit mee in zijn overwegingen.
Contact
Heb je vragen over gezagskwesties en het verzoeken van vervangende toestemming, neem dan contact met ons op via info@uiteenfamilierecht.nl of bel naar 010 452 74 03. We staan voor je klaar en helpen je graag.